Digitale Stad Eindhoven
4 juni 2006
Wethouder & Raad: Dubbele pet is geen probleem
Soms is het jammer dat democratische beslissingen te vroeg na carnaval vallen. Bij de eerstvolgende optocht zal misschien een enkeling nog in zijn eentje een verwijzing maken naar de weloverwogen beslissing. Ik zal het niet zijn, maar ik zal een kleine glimlach niet kunnen onderdrukken als ik hem of haar zie lopen. Sandwichbord over de schouder en een hobbelpaard op wieltjes aan een touwke achter zich aan getrokken. Op het hoofd twee petjes, let wel: op het hoofd van het paard.
Laocoön
De tekst op de borden aan voor- en achterkant zal iets te maken hebben met een ander paard. Want met de beslissing om Winy Maas voort te laten gaan met twee petten op roept een beeld op dat voorafging aan de val van Troje. Nu wil ik Mary Ann Schreurs niet vergelijken met Laocoön, de Trojaanse priester die het Griekse gevaar voor de stad goed inschatte. Maar wat lijkt het allemaal toch weer verdomd veel op elkaar. Ook nu is er iemand die om begrijpelijke redenen, belangenverstrengeling, aandringt op een veiliger keuze. En opnieuw wordt wat goed is voor een samenleving weggewuifd. ‘We’ zijn immers onoverwinnelijk en noemen dat ‘prudent’.
Loacoön: “Da pèrd is vèrrèkkes hog!”
Raadsvergadering voor het slapengaan
Laocoön’s waarschuwing werd destijds genegeerd, net als die van oud-wethouder Schreurs in onze recente geschiedenis. ‘Wat een vergelijking’, hoor ik sommigen denken. Maar mevrouw Schreurs heeft zo ontzettend gelijk en haar voorstel om iets van controle in te bakken inzake de dubbele petten van Winy Maas had gehonoreerd moeten worden. Nog geen tien van uw raadsleden snappen het risico en handelden ernaar. Schreurs’ voorstel kreeg alleen steun van vijf raadsleden van Ouderen Appèl, Christunie, Henri de Leeuw en Wilma Richter, het nieuwe raadslid van 50Plus (bron: ed.nl, 4 juni 2021). De rest droomde voort, met of zonder Winy Maas en zijn binnenstad.
Pijnfeesje nie
Het grootste probleem is misschien wel dat de teksten op de borden van de eenzame nar in de optocht elk jaar pijnlijker zullen terugkomen. Want je kunt op twee vingers natellen dat we in Eindhoven de aankomende jaren pas echt gaan ontdekken wat de prijs is van overmoedigheid. De grandeur van Eindhoven zal een financieel prijskaartje met zich meebrengen. Een prijskaartje van een te duur feestje, waarbij duur niet alleen financieel zal blijken.
Koe in de mond kijken
Tot slot: wie achteraf de analyse maakt zal zien dat er van ‘schuldigen’ geen sprake kan zijn. Het collectieve excuus gaat een tweekoppig monster blijken: de raad was ten tijde van de vaststelling van het beleid volledig oververmoeid door een uitputtingsslag en het ambtenarenkorps had een dusdanige werkdruk dat ook dat op zijn laatste benen liep. Ontoerekeningsvatbaar of iets dergelijks, zo zou je het achteraf kunnen noemen. Maar wie de koe in de mond kijkt, en o.a. Schreurs lijkt dat te doen, ziet dat de collectieve ontoerekeningsvatbaarheid van een georganiseerd soort is en benoemt het. Het tempo waarin de stedenbouwkundige verkrachting erdoor wordt geramd is naar Nederlandse begrippen een ongeëvenaard fenomeen.
Gelukkig nieuwjaar
1 januari 2022 begint een verkiezingsjaar. Vanaf 1 januari 2022 zal de burger door nieuwe wetgeving ook meer te zeggen krijgen als het gaat om dit soort zaken. Dat Winy Maas nog een half jaartje mag bijtekenen heeft daarmee vast niets te maken. Wij dromen nog even lekker met hem mee. Carnaval laat voor dit college nét lang genoeg op zich wachten.
++++
Naschrift: bekijk ook eens de docu over Winy Maas van AVROTROS. Een aanrader omdat je niet alleen de briljante ideeën van Maas voorbij ziet komen, maar ook meekrijgt hoe de groeibriljantjes van Winy soms verworden tot niets (75% van de opdrachten gaan niet door) of tot heel wat (Depot van het Boijmans van Beuningen bijvoorbeeld). En over krachtenvelden, toespraakjes en zelfs hier en daar een dubbele pet. Zelf kijken: