Programmabegroting 2010 – 2013 / II 

Progranmmabegroting 2010 2013

Commissie, Hans-Martin Don / Mariëtte Mittendorff


Voorzitter
In de programmabegroting zien we enerzijds een gemeente die gaat bezuinigen op voorzieningen die voor het algemeen gebruik bestemd zijn of een algemeen belang dienen. Twee van deze voorbeelden vinden we vlak achter elkaar terug op bladzijde 12 van het raadsvoorstel, op de eerste plaats de sluiting van Sporthal de Haagdijk – wat een structurele besparing van € 50.000,- op moet leveren. Voor de huidige gebruikers zouden voldoende voorzieningen in de buurt zijn om hen onder te brengen.

Toch blijft dit een vreemde manoeuvre van een gemeente die juist in wil zetten op meer sportparticipatie. Als daardoor meer capaciteit nodig is zullen de meerkosten voor het faciliteren van nieuwe voorzieningen vele malen hoger zijn. In dit kader blijkt ook dat voor dit college ten aanzien van sport schraalhans meester is door zelf geen budget vrij te maken voor de Sportraad.

Het tweede punt betreft het terugbrengen van de parate dienstverlening bij de Brandweer – een dienst die de veiligheid en daarmee het algemene belang van alle mensen in onze stad dient. Het college meent dit op te kunnen vangen door de inzet van vrijwilligers, zonder dat het duidelijk is of deze vrijwilligers ook structureel aanwezig zijn. Een stad van deze omvang, met woontorens van meer dan 100 meter hoog, zware industrie, drukke internationale auto- en treinverkeersroutes en bovendien een grote luchthaven moet kunnen bouwen op een professioneel brandweerkorps en niet afhankelijk willen zijn van de inzet van vrijwilligers.

Waar het geld in deze stad wél onverminderd naar toe blijft stromen zijn de projecten die samenhangen met of het gevolg zijn van de jarenlange ongeremde immigratie van niet-westerse vreemdelingen in dit land en daarmee ook in Eindhoven. Voor het onlangs door de Tweede Kamerfractie van de PVV gelanceerde initiatief om voorbeelden aan te dragen van de kosten van immigratie kunnen we uit de Eindhovense Programmabegroting genoeg voorbeelden putten. Waar zoals gezegd bezuinigd wordt op algemene voorzieningen, blijft geld stromen naar projecten specifiek voor allochtone bevolkingsgroepen. We noemen enkele voorbeelden – waar naar ons idee structureel op bezuinigd kan worden.

Bij het programmaonderdeel ‘Inburgering en Diversiteit en emancipatiebeleid’ treffen we in dit kader de volgende projecten aan:

- Minimaal 900 migrantenvrouwen maken via 1001 kracht (op zijn minst) kennis met vrijwilligerswerk.

- Behandeling van minimaal 200 discriminatieklachten.

- Het bieden van opvang en woonbegeleiding van minimaal 24 Antilliaanse jongeren.

- Het aanbieden van 1050 inburgeringstrajecten.

- Begeleiding van asielmigranten door Vluchtelingenwerk Eindhoven.
 
En dan de vraag wat mag het kosten? Voor dit programmaonderdeel alleen al zijn de exploitatielasten de komende jaren ruim 12 miljoen euro per jaar – fors meer dan op dit moment. De subsidie van Vluchtelingenwerk stijgt overigens van 404.000 naar 413.000 euro per jaar.

Maar er zijn meer voorbeelden, bij het programmaonderdeel Één in gezondheid bijvoorbeeld, waar sprake is van de inzet van 4 allochtone zorgconsulenten in enkele wijken, leidend tot een bereik van 150 patiënten per praktijk.

Ook worden er jaarlijks in minimaal 2 moskeeën healthchecks georganiseerd gericht op diabetes en hart- en vaatziekten. De scheiding van kerk en staat – of moskee in dit geval – is ver te zoeken in het gemeentelijk beleid.

Bij het programmaonderdeel Economische Ontwikkeling is ook weer een dergelijk specifiek beleid, namelijk ‘het stimuleren van starters, met name allochtone starters’. Hoezo positieve discriminatie?

Tot slot het programmaonderdeel Culturele Basisinfrastructuur, waar steeds specifiek een percentage niet-Westerse allochtonen wordt genoemd wat deel zou moeten nemen aan projecten. Ook daar zit ongetwijfeld een prijskaartje aan vast – onduidelijk is waar dit op wordt gebaseerd.

Los van deze uitgaven voor immigranten blijft de gemeente ook nog haar heil zoeken ver over haar eigen grenzen, middels de stedenbanden. Want hoewel bezuinigd zal worden op de stedenbanden met Minsk en Polen blijven er nog genoeg andere over, die gezamenlijk een kostenpost vormen van 449.000 euro per jaar.

Laten we dit geld nu eens inzetten voor zaken van algemeen nut in onze eigen stad, zoals een sporthal, de Sportraad en de Brandweer.

Alexander van Hattem / Lilian Reker

8 oktober 2009