Rudy Reker: de stadsprins die de bob werd

Eindhovens Dagblad, zaterdag 06 februari 2010

In aanloop naar de verkiezingen portretteert het ED de vijftien lijsttrekkers van Eindhoven. Hierna vindt u het interview wat is gemaakt met de lijsttrekker van de Lijst Pim Fortuyn.

Door Corrie de Leeuw

Hij was een echte gezelligheidsdrinker, zoals hij het zelf zegt. Met de 'blonde jongens' wist hij wel raad en feestjes vond hij heerlijk. Trouwens, dat vindt hij nog steeds. Maar dan zonder alcohol, want de stadsprins van weleer (Ruud D'n Urste 1988) is tegenwoordig altijd de bob.

Hoe dat zo gekomen is? "Onze Lieve Heer heeft twee keer aan mijn bed staan schudden. Dus ik leef nu eigenlijk mijn tweede leven. En daarin ben ik wel wat voorzichtiger geworden."

Mensen die Rudy Reker kennen van vroeger, en die hem een tijd niet hebben gezien, zullen wel even moeten wennen. Want er is tegenwoordig zo'n twintig kilo minder Rudy. Wat ook zal opvallen: zijn stem, die is ongeveer twee octaven lager en nogal hees. " Maar daar gaan ze wat aan doen", zegt Reker, "binnenkort wordt mijn strottenhoofd gekraakt."

Het klinkt eng, maar sinds bij Rudy Reker in 2004 keelkanker werd geconstateerd, heeft hij wel engere dingen meegemaakt. Een jaar lang was hij er mee onder de pannen: bestralingen, ziekenhuisopnamen, morfine, veel morfine, en vooral heel veel pap eten.

Reker zit op zijn praatstoel. Ook letterlijk: de stoel in het hoekje van de voorkamer. Met de stereo onder handbereik (levensliederen en André Rieu zijn favoriet), voeten op de rand bij de open haard en strategisch ten opzichte van de televisie. Als hij vertelt, gaat hij geen detail uit de weg, en ieder zijpaadje wordt bewandeld.

Maar het is dan ook een hele weg die de zoon van een Strijpse groenteboer tot nu toe aflegde. In het begin was er de groentezaak, waarin hij als jongetje meehielp. En al gauw kwam er de 48-urige werkweek bij de EMA en de avondschool, waar hij in zes jaar alle papieren voor automonteur haalde. In 1972 begon hij voor zichzelf: een garagebedrijf met benzinepomp op een steenworp afstand van zijn ouderlijk huis.

Daar pleegde hij ook een daad van verzet die landelijk nieuws werd. Nadat in 1973 de oliecrisis was ontstaan, besloot hij om aan 'die hele flauwekul' met benzine-op-rantsoen (ingevoerd in 1974) niet mee te doen. Ondanks een landelijk verbod, verkocht hij gewoon benzine. Dat kwam in de pers en de volgende dag stond er voor zijn pomp een rij auto's van een kilometer. De politie was er bij om het verkeer te regelen. Later had Reker nog een garagebedrijf aan de Bisschop Bekkerslaan en een tankstation langs de A67. Aan dat tankstation hield hij een trauma over. "Meer dan 250 inbraken en overvallen heb ik daar gehad. Ik weet sindsdien wat dat met mensen kan doen. Echt waar. Ik heb daar ooit met moordneigingen rondgelopen. Sindsdien voel ik me verwant met mensen die slachtoffer zijn van criminaliteit. Ik ben een ervaringsdeskundige."

Het jaar 1992 werd een keerpunt in het leven van Reker. "Waartoe zijn wij eigenlijk op aarde, heb ik toen tegen mezelf gezegd. Om hard te werken en thuis op je flikker te krijgen?" Hij verkocht zijn zaak en beëindigde zijn huwelijk. In de periode daarna handelde hij wat over de grens in auto's en andere zaken. Ook richtte hij een uitzendbureau voor vijftigplussers op. In die tijd leerde hij ook zijn huidige vrouw (Lilian, vijfde op de LPF-lijst) kennen. Met haar begon hij een nieuw gezin en een nieuw leven. Ze reisden veel naar Afrika, waar ze vrienden hebben. "Dat is onze ontwikkelingshulp", zegt Lilian. "Als we daarheen gaan, nemen we geld en koffers vol spullen mee. "

In zijn tweede leven – na de kanker – probeert Rudy Reker bewuster te leven. Misschien is hij daardoor ook gevoeliger geworden. " Ze zeggen dat ik keihard kan zijn, maar ik huil net zo makkelijk." Voorbeelden? Nou, bij álle begrafenissen en bij het uitreiken van onderscheidingen. Toen Wim van der Leegte ereburger van Eindhoven werd, zat híj – Rudy Reker – te janken.

En verder is er natuurlijk het voelbal. Want zoon Jüremy doet het heel aardig in de selectie van Eindhoven, en broertje Jan is nog altijd algemeen directeur bij PSV. En natuurlijk is er het jaarlijkse uitje naar de wijnfeesten in Duitsland. Altijd met dezelfde vrienden. En dus voor Rudy tegenwoordig zonder wijn. "Maar ik ben nog altijd de eerste die die handjes de lucht in doet hoor."

Paspoort

- Geboren op 17 november 1943 in Strijp in een gezin met vijf kinderen.
- Zoon van de groenteboer aan de Zeelsterstraat.
- Vader van Jüremy (bijna 20), en de tweeling Cindy en Kelly (11). Heeft ook nog twee dochters (39 en 36) uit zijn eerste huwelijk.
- Was werkzaam in de autobranche en is nog steeds boos op Joop den Uyl omdat die in '74 benzine op de bon deed.

Bron: ED